ایران، رکورد دار کازینو در جهان! شهرام همایون

شاید باور نکنید، اما ایران، یا در حقیقت جمهوری اسلامی ایران، رکورد ایجاد «کازینو» را در جهان داراست! چرا که در هیچ کشوری به اندازه ی ایران، در طول این سی و چند سال اخیر، کازینوی جدید ساخته و روبراه نشده است! آمار نشان می دهد که در همه ی این سال ها، هرسال نزدیک به سیصد کازینو به جمع کازینوهای ایران افزوده شده است!

مسلماً آنچه را که خواندید باور نمی کنید. اما مشکل ما در مفهوم «واژه ی کازینو» است. چون کازینوهای ایران، به نام دیگری خوانده می شوند: امامزاده! بله امامزاده در ایران همان مراکزی هستند که در سایر نقاط جهان به نام کازینو شهرت یافته اند.

امامزاده های ایران درست همان خاصیت کازینوها را دارند. کسانی که به کازینو می روند، قبل از هرچیز مراقب این هستند که حتماً پول همراه خود داشته باشند چرا که می خواهند با پرداخت این وجه، امتیاز و پول بیشتری پس بگیرند که البته از هر هزار نفر شاید حداکثر یک نفر به مراد دل خود برسد.

اگر دقت کنید کسانی قصد تشرف به امامزاده را دارند نیز همواره پولی با خود می برند تا آن را تقدیم امامزاده کنند و در مقابل به حاجت خود که البته ارزشش بیش از پولی است که داده اند، دست یابند.

هر دو نفر، هم آن کس که به کازینو می رود و هم آن که به امامزاده، می خواهند با پول کم، بهره ی بسیار ببرند، کاری که در سایر مراکز و اماکن و امور ممکن نیست و هر دو پول خود را ، در سوراخ می ریزند یکی سوراخی که در ماشین های کازینو تعبیه شد و دیگری در سوراخ ضریح که اصولاً به همین منظور پیش بینی شده است.

کازینو و امامزاده، هر دو شبانه روزی هستند ، هیچ صنفی را در جهان سراغ ندارید که تمام سال شبانه روزی باشند. اما شما همانطور که کازینویی را سراغ ندارید که شب تعطیل کند امامزاده ها نیز شب ها در خدمت مردم هستند.

هم آنکه که به کازینو می رود و هم مسافر و زائر امامزاده، دست پر می روند و دست خالی بازمی گردند. هر دو معتقد به معجزه هستند و هر دو هم داستانی را تعریف می کنند که دیگری ، آنکس که هرگز آنها نمی شناسند، توانسته از مقبره ی حاجت امامزاده یا بردن در کازینو بهره مند شده باشد. حال آن که ، نه در آن، و نه در این هیچگاه معجزه ای رخ نمی دهد کازینوها هر روز بزرگ تر و شکوهمندتر می شوند و امامزاده ها نیز همچنین! و بی آنکه عشاق این دو، یک در هزار، به حاجت اصلی خود رسیده باشد، اما ایمان و باور و اعتقاد به معجزه به هر دو، هر روز افزون تر می شود.

این راز ماجراست. مگر می شود مردمانی با همه ی این آگاهی باز به کازینو و یا امامزاده رفته ، باز پولی بدهند و باز هم نتیجه ای نگیرند؟!! اما شگرد کازینو و امامزاده متفاوت است و هر یک به نوعی مردم را به ادامه ایمانشان تشویق می کند.

اولی، یعنی در کازینوها، بردهای یک در هزاری وجود دارد و این خود به قماربازها این نوید را می دهد که بردی در کار هست و می توان آن را به دست آورد. بردهای کوچکی که هرگز به برد بزرگ مورد نیاز و نظر او تبدیل نمی شود. در امامزاده اما، متولیان این نقش را بر عهده دارند. که در منابر از معجزات امامزاده ها سخن بگویند و این باور را در مردم ایجاد کنند که پس، اتفاق می افتد، باید ایمان را قوی کرد.

در کنار این، اجازه می خواهم خاطره ای بیان کنم. در آغاز انقلاب، که محصولات کارخانجات، با قرعه کشی بین مردم توزیع می شد. چند رند شرکتی ساختند و اعلام کردند که اگر هزار تومان بدهید کاری می کنیم در قرعه کشی مثلاً پیکان، یا سفر حج نام شما اعلام شود در غیر این صورت پولتان را بازمی گردانیم. یکی دو هزار نفر فریب خورده، این هزار تومان را می دادند، اسامی منتشر می شد از این دو هزار نفر چند نفر به طور طبیعی نامشان اعلام می شد و هزار تومان ، حلال آن دلالی بود که رندی به کار برده بود و البته شاید پول بقیه را هم پس می دادند. حالا آنهایی که امامزاده می روند، درصدی برحسب قضا حاجتشان به دست می آید و این را البته پای امامزاده می نویسند اما این افراد هرگز از خود نمی پرسند که مردمانی که امامزاده ندارند چگونه حاجت گرفته و می گیرند.

آیا حرفه ای از این پررونق تر، می بینند که سازمان اوقاف ایران اعلام می کند طی سال های گذشته هر سال به طور تقریبی سیصد امامزاده به امامزاده های ایران اضافه شده است. چنین افزایشی در هیچ آماری، در هیچ کشور صاحب کازینویی دیده نمی شود.