ایران برای گذار و بازسازی به بیشترین نیروها نیاز دارد، الاهه بقراط
روز ۳۰ امرداد ۹۸ سیدعلی خامنهای رهبر سیاسی و مذهبی جمهوری اسلامی در دیدار با هیأت دولت، آنها را دلداری داد و گفت که «نترسید و بیمناک نباشید!» وی که از قرار معلوم حرفهای ناامیدکنندهای درباره مقامات و نهادها به گوشش رسیده گفت: «برخی اوقات سخنانی را میشنوم که نشانه بیمناک بودن از دشمن است در حالی که از دشمن واقعا نباید ترسید زیرا این دشمن از ابتدای انقلاب اسلامی وجود داشته و هر کاری هم که توانسته کرده اما به موفقیت نرسیده است.» خامنهای همچنین گفت: «دشمن هیچ غلطی نمیتواند بکند و چهل سال دوم جمهوری اسلامی قطعا از چهل سال اول برای ما بهتر و برای دشمنان بدتر خواهد بود!»
در دوران حکومت بلامنازع نظام اسلامی بر ایران، بسیاری از مفاهیم یا واژگونه و یا معانی دیگری یافتهاند. یکی از آنها «دشمن» است. از دو سال پیش به اینسو، خود مردم عادی شروع به ویراستاری «جمهوری اسلامی» کردهاند که نقطهی اوج آن در شعارهایی مانند «پشت به دشمن، رو به میهن» و «دشمن ما همینجاست، بیخود میگن آمریکاست» جلوه یافت.
این وارونهسازی البته فقط پاشیدن خاک در چشم مردم نبوده بلکه خود نظام را نیز نسبت به خود و تشخیص «دشمن» دچار توهم و اشتباه کرده است. در جایی که دولتهای مدعی حقوق بشر، اعم از اروپا و آمریکا، میتوانند میزبان افرادی مانند حسن روحانی و محمدجواد ظریف باشند و حتی به آنها باج بدهند، چگونه میتوان آنها را «دشمن» رژیمهایی مانند جمهوری اسلامی دانست؟! در مناسبات بینالمللی و سیاست خارجی کشورها، اختلاف و حتی تضاد منافع وجود دارد ولی «دشمن» نه!
بر اساس همین درک غلط، جمهوری اسلامی تا امروز نتوانسته یا نخواسته دشمن اصلی خود را تشخیص بدهد؛ یا اگر هم تشخیص داده، حاضر به اعتراف نیست! تا اینکه دیوارها، چه در فضای مجازی و چه در شهرها، وجود «مردم» را به عنوان «دشمن» نظام به امثال خامنهای یادآوری کرد.
مهمترین دشمن نظام جمهوری اسلامی کسی نیست جز جامعه و مردم! نیرو و ابزار این مردم جز در همبستگی و سازمانیابی هدفمند آنها نیست! از همین رو مقامات بالای نظام، برعکس دلداری خامنهای، اتفاقا باید بیمناک باشند و بترسند! نه از خشم و انتقام بلکه از پاسخگویی درباره نقش و مسئولیت خود در رابطه با آنچه انجام داده و میدهند. بیهوده نیست که فکر فرار دارند و همدیگر را ممنوعالخروج میکنند!
وگرنه میلیونها ایرانی و هزاران فعال سیاسی و مدنی با وجود اختلافات نظری، حتی اگر زمانی مدافع این نظام بودهاند، به چه دلیل باید بترسند و بیمناک باشند؟! نظام آیندهی ایران برای آواربرداری از خرابیهای ۴۰ساله و سازندگی کشور به بیشترین نیروها نیز دارد؛ به ایرانیانِ دلسوز در هر جا که بوده و هستند؛ و به بیشترین دوست و کمترین دشمن!
الاهه بقراط، کیهان لندن