نه باورم نمی شود! به یاد ماندگار فرنگیس حبیبی عزیز، ویدا فرهودی

زمان گذشت بی‌صدا ز فصل با تو بودنم

غزل شکست در گلو و مویه شد سرودنم

*

نه گاهِ سررسیدنت خبر شدم ز چند و چون

نه این زمان که می‌رسد خبر ز بی‌تو بودنم

*

تو رفته‌ای شنیده ام به ناکجا، به ماورا !

نه باورم نمی شود! دریغ زین شنودنم

*

تهی است چشم تشنه‌ام ز دیدن زلال تو

و من هنوز مست از آن کمال دل ربودنم

*

گشوده شعر گر کنون مسیر خویش تا جنون

به گـَرد تو نمی‌رسد تمام ره گشودنم

*

چه کودکانه جاودان سرشتمت و ناگهان

زمان گذشت بی‌صدا ز فصل با تو بودنم

*

ویدا فرهودی