چشم در مقابل چشم

یوزف جوفه، برگردان : حسام وثوقی
آخرین امید: دونالد ترامپ و ملا ها آنطور که تظاهر می کنند؛ به سیم آخر نخواهند زد.

بهترین خبرِ خبر ها این است که ما در سال ۱۹۱۴زندگی نمی کنیم تا در چند قدمی آغاز جنگ جهانی اول باشیم.
در آن دوران همه طالب جنگ بودند؛ امروزه روز کسی طالب جنگ نیست. برای آمریکایی ها از سال ۱۹۷۹ که انقلابیون متعصب آغاز گر جنجال شعار »مرگ بر آمریکا« بودند٫صورت حساب هایی برای تسویه حساب روی میز است. از آن زمان جنگی تعریف نشده بین ابرقدرت آمریکا و قدرت منطقه ایی ج ا در جریان است. اما برخلاف سال ۱۹۱۴ کشورهای دیگر در راستای در گیر شدن در یک جنگ نیستند؛ شاید چون به قول کمونیست های شوروی سابق “تناسب قوا مناسب“ نیست.
ایران موفق شده است در مسیر سلطه بر کل منطقه دشمنی تمام همسایگان ـ جز قطرـ را تهیج و اسراییل و عربستان را بی سر و صدا بسوی اتحاد علیه خود سوق دهد. ایران تنها شده است. روس ها به ایران کمک نمی کنند، چون پوتین در ایران رقیبی را می بیند که در مشرق جای پایی برای خود گشوده است. در آنکارا اردوغان از منطق مشابه پوتین پیروی می کند. حتی عراقیها که اکنون امریکایی ها را به اخراج تهدید می کنند هم مایل نیستند که دنبالرو رقیب تاریخی خود در همسایگیشان بشوند. پارلمان عراق عاقلانه هیچگونه قطعنامه ایی که دولت را ملزم به اجرا کرده باشد٫تصویب نکرد. چون بدون حضور آمریکایی ها دو باره درد سر داعش سر باز خواهد کرد.
رجز خوانی آرای، دیوانه بازی خیر
اما خاورمیانه تحت سلطه جنون است. رجز خوانی ترامپ علیه رهبر مذهبی خامنه ایی اوج جدیدی را در می پیماید. بر خلاف دونفر مذکور ویلهلم زو یک دیپلمات بود. هیچ کس در سال ۱۹۱۴ نمی توانست تصویری را از ویرانی های سال ۱۹۱۸ را برای خود ترسیم کند. اما این دونفر دقیقاً توانایی محاسبه دهشتناک بودن تخریب در پیش رو را دارند. ضرب المثلی می گوید: ًحالا دیوانه هستم؛ احمق که نیستم.ٍ
قطعاً ایران می تواند ضرباتی از طریق جنگ های غیر متقارن به نیروهای آمریکایی در عراق٫ تانکر ها در خلیج فارس وارد کند و یا اینکه حزب اله لبنان را به حملاتی به شیطان کوچک اسراییل وادارد. اما در نهایت چه کسی برنده این تنش افزایی خواهد شد؟ چه کسی در دور بعدی می تواند یک ضربه سهمناکتری وارد کند؟ رژیم انقلابی درتهران نمی تواند به این دل خوش کند که ترامپ عقب نشینی می کند٫ چون مایل به پایان دادن به جنگ های بی پایان در منطقه خاورمیانه است. هر چند توییت های ترامپ در این غوغای توییتری عجیب و غریب به نظر می رسند٫در تنش افزایی اما او دست بالا را دارد. او می تواند نیروی دریایی ایران در خلیج(فارس) را نابود کند. سپس پایگاه های راکتی و بعد از آن کلیه سنگر ها و مراکز فرماندهی و سر انجام اقتصادی را که در سال ۲۰۱۹ بیش از ۱۰ در صد آب رفته است را به ویرانی بیشتری بکشد.
ایران به علت کمبود های تکنیکی و استراژیک قادر نخواهد بود به همین میزان به امریکا صدمه بزند. آمریکا دور تا دور ایران پایگاه مستقر کرده است. اما ایران پایگاهی در کوبا ندارد.
آیا ملا ها دیوانه هستند؟ ورای خیالپردازی های پرخاش گرایانه آنها که گاهی حتی ترامپ را آزرده می کند؛ آنها موفق شده اند که با ظرافت نیش زبانی را به آمریکا وارد کنند که در ضمن عکس العمل دیوانه وار آنها نیز تحریک نشود.
مثلاً هنگامی که ایران پارسال به صنایع نفتی عربستان سعودی حمله راکتی کردنند. ایرانیها می توانستند یک جهنم سوزان به وجود بیاورند. این فقط یک حمله سمبولیک بود. آنها تا کنون هیچ حمله مستقیمی به آمریکا نکرده اند و این وظیفه را به وردستان خود در سوریه و عراق محول می کنند. بزرگترین مشاور خامنه ایی می گوید: »ما دنبال جنگ با امریکا نبوده ایم و دنبال آن هم نخواهیم رفت.«
افسار حزب اله در لنبان را علیه اسراییل رها کنند که انتقام قاسم سلیمانی را بگیرند؟ اسراییلی ها مدتهاست که شرایط مرعوب کننده ایی را سامان داده اند. آنها ماه هاست که اهداف ایرانی را در عراق و سوریه بمباران می کنند. ایران می خواهد اسراییل را نیست و نابود کند؟ اسراییل می تواند حتی بدون توسل به سلاح هسته ایی ضرباتی مرگ آور به ایران وارد کند. دوستان جدید اسراییل در ریاض به آنها اجازه پرواز و تانک کردن جت های جنگی خودرا در آسمان عربستان صادر می کنند.
اروپایی ها همچون همیشه در مخمصه گرفتارند. آنها باید روضه تنش زدایی و میانه روی بخوانند. اما لغات؛ جایی که گلوله شلیک می شود؛ بی ثمرند. آنها قادر به تامین امنیت کشتی رانی در خلیج نیستند. آلمان نیرو های خودرا در عراق تقلیل می دهد. اما تاثیر بی تفاوتی زمانی به پایان می رسد که ایران آشکارا از طریق افزایش غنی سازی اورانیوم به سوی دست یابی به بمب اتمی می شتابد.منافع کشور های اروپایی ایجاب می کند؛ چه از ترامپ خوششان بیاید و یا خیر؛ به ایران هزینه های سنگین تحریم های فرا گیر را نشان دهند.
بنا بر این علت ساده که بمب اتمی ایرانی در یک چشم به هم زدن تمام منطقه را زیر و زبر خواهد کرد و مواضع خویشتن دارانه بعضی دولت ها را مطلقاً بی معنی.
تهران در حال سر هم بندی کردن بمب اتمی هست؛ حتی در دوران شاه. شاید خامنه ایست ها درک کنند که یک بمب اتمی بالقوه بیشتر به دردشان می خورد تا یک بمب اتمی واقعی که یک خطر مهیب را برای ایران در بر دارد.
یوزف جوفه
هفته نامه دی تسایت
برگردان : حسام وثوقی