چه ۱۴ چه ۱۴میلیون: دیگه تمومه ماجرا! الاهه بقراط

یکی از مفاسد نظام عقیدتی- امنیتی جمهوری اسلامی که آسیب‌های عمیق بر جامعه‌ی ایران وارد آورده، پراکندن بذر دروغ و ریا و در نتیجه بی‌اعتمادی فراگیر در جامعه  است.

بی‌اعتمادی اما همواره منفی نیست چرا که همزمان با تقویت حس احتیاط و کنترل، گاهی نیز می‌تواند به عنوان ابزاری جهت شفافیت و صراحت در بیان اهداف و خواست‌های جاری عمل کند.

وقتی ۱۴ تن از فعالان مدنی و سیاسی ایران روز ۲۱ خرداد در نامه‌ای خواستار «استعفای علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی» و «تغییر قانون اساسی» شدند، عنصر بی‌اعتمادی در مخاطبان چنان وارد عمل شد که نویسندگان نامه را وادار به شفافیت و صراحت کرد. پس از شعارهای روشن و قاطعی چون «پشت به دشمن، رو به میهن»، «دشمن ما همینجاست، بیخود میگن آمریکاست» و «اصلاح‌طلب اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا»، خواست مبهم استعفای خامنه‌ای و تغییر قانون اساسی گمراه‌کننده به نظر می‌رسید!

به همین دلیل آنها یک هفته بعد در یک نامه تکمیلی اعلام کردند که «با کلیت این حکومت و حاکمیت و همه نهادها و قوای آن» مخالفند و معقتدند «هیچ راهی برای بازسازی و نوسازی این رژیم وجود ندارد» و به دنبال «گذار کامل و مسالمت‌آمیز از این رژیم ایران‌ویران‌کن» و «حکومتی دموکراتیک و سکولار» و پایبندی به اعلامیه جهانی حقوق بشر و «تدوین و تبیین مدرن‌ترین قانون اساسی عصر حاضر» هستند.

پس از این بود که ده‌ها و صدها تن دیگر از داخل و خارج به حمایت از «بیانیه تکمیلی» پرداختند.

بی‌اعتمادی اما همچنان برجاست چرا که جامعه از یکسو پس از بارها گزیده شدن از مارهای خوش خط و خال نظام، از ریسمان سیاه و سفید نیز می‌ترسد و از سوی دیگر با  توجه به خالی شدن چنته‌ی نظام از حتی اپوزیسیون‌های بدلی، مخاطبان نگرانند که مبادا همه اینها در کنار طرح «همه‌پرسی» حسن روحانی، با وعده‌های فریبنده، قصد کشاندن رأی‌دهندگان به پای صندوق‌های انتخابات استصوابی اسفند۹۸ را دارند.

این نگرانی البته بجاست اما در شرایط اضمحلال رژیم، نباید مانع بهره‌برداری از ظرفیت‌های درون جامعه شود. از همین رو می‌بایست اعتماد و احتیاط را با هم آمیخت و همزمان از همه‌ی جریانات، خواستار شفافیت و صراحت شد. ترفندهای یک نظام در شرایط فروپاشی همان نیست که در دوران ثبات به کار می‌برد! در ثبات ممکن است رادیکال‌ترین شعارها را نیز از دهان اپوزیسیون‌های بدلی سر دهد، اما زمانی که جامعه در آستانه‌ی تغییرات رادیکال و «تمام شدن ماجرا» قرار دارد، قطعا به آن دامن نمی‌زند!